Νίκος Ζήσης - "Η ευκαιρία της ζωής μας"

Την Παρασκευή 25-7-08 ο Νίκος Ζήσης έγραψε στο blog του http://superbasket.gr/zisis/ τα παρακάτω :

Γεια χαρά σε όλους!

Η εβδομάδα που πέρασε ήταν κάπως περίεργη για ‘μένα. Από τη μία, η τεράστια ικανοποίηση για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες και από την άλλη ο τραυματισμός μου στον ώμο. Ας τα πάρουμε από την αρχή. Όταν χτύπησα, η πρώτη μου σκέψη ήταν «όχι πάλι…». Πονούσα πολύ στην αρχή και άκουσα ένα «κρακ» και φοβήθηκα για το χειρότερο. Αυτός ήταν και ο λόγος που πήγα αμέσως στον πάγκο. Ο γιατρός της ομάδας, που με εξέτασε επί τόπου, μου είπε ότι δεν είναι σοβαρός τραυματισμός και προσπάθησε να με καθησυχάσει, αλλά η αλήθεια είναι ότι μέχρι να φτάσει το επόμενο πρωί και να κάνω τις εξετάσεις, ήμουν σε αναμμένα κάρβουνα. Δεν μπορούσαν καν να διανοηθώ ότι θα έχανα τους Ολυμπιακούς από έναν τέτοιο τραυματισμό. Ευτυχώς, ο γιατρός είχε δίκιο και οι ακτινολογικές εξετάσεις βγήκαν καθαρές. Με ξεκούραση και φυσιοθεραπεία θα ήμουν μια χαρά. Αυτό και έκανα! Ο τραυματισμός μου συνέπεσε με το ρεπό κι έτσι έμεινα στην Αθήνα όλη την εβδομάδα για να ξεκουραστώ. Εντάξει, μπορεί να προτιμούσα να πάω κι εγώ, όπως όλα τα παιδιά, σε μια παραλία και να χαλαρώσω, αλλά είναι καλύτερα που έχασα το ρεπό, παρά να έχανα προπονήσεις ή αγώνες. Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους σας για το ενδιαφέρον που δείξατε –και- σ αυτόν τον τραυματισμό μου. Θα προσπαθήσω να ανταμείψω την αγάπη και τη στήριξή σας με το παραπάνω. Εξάλλου, το σημερινό blog είναι το πρώτο εν’ όψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Όπως και στο Προ-Ολυμπιακό, έτσι και στο Πεκίνο, θα τα «λέμε» μετά από κάθε αγώνα της Εθνικής…

Πάμε στα αγωνιστικά τώρα. Όλοι στην ομάδα είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με την πρόκριση στους Ολυμπιακούς, αλλά και με το μπάσκετ που παίξαμε. Νομίζω ότι πρώτη φορά, εδώ και χρόνια, ο κόσμος παρακολούθησε την Εθνική να παίζει σε αυτό τον ρυθμό και η ανταπόκρισή σας ήταν κάτι παραπάνω από θετική. Το ίδιο συνέβαινε και μ’ εμάς πάντως. Παίξαμε απελευθερωμένα, με λιγότερες ντρίμπλες, περισσότερη κίνηση και κυρίως χωρίς άγχος, παρά τη δεδομένη σημασία του τουρνουά. Από την αρχή είχα πει ότι πρώτος στόχος ήταν η πρόκριση και ότι θα ήμασταν ευχαριστημένοι, ακόμα κι αν το καταφέρναμε παίζοντας μέτρια. Τελικά συνδυάσαμε και το καλό μπάσκετ και την πρόκριση και αυτό μας κάνει ιδιαίτερα χαρούμενους και αισιόδοξους. Έχουμε δώσει μέχρι σήμερα εννιά αγώνες, φιλικούς και επίσημους και έχουμε ισάριθμες νίκες, όμως το σημαντικότερο είναι ότι παίζουμε στον ίδιο ρυθμό, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο αντίπαλος. Αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, το μεγαλύτερο κέρδος μέχρι τώρα. Από την προετοιμασία είχε φανεί ότι όλη η ομάδα είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Είχαμε φρεσκάδα και μπήκαμε όλοι μας πολύ δυνατά από την πρώτη μέρα. Είναι περίεργο αυτό που θα πω, αλλά, ίσως τελικά μας βοήθησε ότι δεν είχαμε πολλές μέρες για διακοπές, γιατί δεν προλάβαμε να βγούμε από το ρυθμό των αγώνων. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα φέτος. Από το ξεκίνημα, ήταν φανερό ότι όλοι είχαμε όρεξη για μπάσκετ και διάθεση για δουλειά και σε αυτό βοήθησαν και οι «νέοι» στην ομάδα, που ήρθαν και μπήκαν από την πρώτη μέρα στο κλίμα που έχουμε εδώ και τόσα χρόνια. Ακόμα κι αυτοί που κόπηκαν έχουν το δικό τους μεγάλο μερίδιο στην εικόνα που παρουσιάζει η Εθνική. Μέσα σε ένα μήνα, από την πρώτη μέρα στο Καρπενήσι, μέχρι σήμερα, η ομάδα έχει πάρει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, έχει παίξει σπουδαίο μπάσκετ και έχει φέρει 20.000 κόσμο στο ΟΑΚΑ. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Η Εθνική στο Προ-Ολυμπιακό παρουσίασε ένα νέο πρόσωπο. Πιο γρήγορη, πιο αθλητική και πιο.. συναρπαστική τελικά. Κι άλλες φορές παίζαμε με αδύναμους αντιπάλους. Κι άλλες φορές κερδίζαμε σχετικά εύκολα. Ποτέ όμως, μέχρι σήμερα, δεν βάζαμε τόσο εύκολα τόσους πολλούς πόντους. Αυτό είναι το μπάσκετ που αρέσει σε όλους τους αθλητές. Αυτό αρέσει και στον κόσμο.

Το θέμα βέβαια, είναι τι θα κάνουμε στο Πεκίνο. Καλό το Προ-Ολυμπιακό, καλή η πρόκριση, αλλά όλα τα λεφτά για εμάς είναι το Πεκίνο. Εκεί θα κριθούν όλα και εκεί θα δείξουμε τι πραγματικά μπορούμε να πετύχουμε. Αυτή η ομάδα έχει μια τεράστια ευκαιρία. Βρίσκεται σε εκπληκτική φόρμα λίγες μέρες πριν τη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση του πλανήτη. Το αντιλαμβανόμαστε όλοι. Είναι ευτύχημα ότι είμαστε σε τέτοια κατάσταση λίγο πριν τους Ολυμπιακούς. Είναι η ευκαιρία της ζωής μας και δεν μας περνά από το μυαλό να την αφήσουμε να χαθεί. Ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι η μεγαλύτερη διάκριση που μπορεί να έχει ένας αθλητής κι εμείς ετοιμαζόμαστε για τη συγκεκριμένη πρόκληση με την ψυχολογία στα ύψη.

Διάβασα αυτά που είπαν και ο Βασίλης και ο Μήτσος. Μετάλλιο ο ένας, ψυχραιμία ο άλλος. Και στο παρκέ έτσι είναι οι δυο τους. Εγώ λέω να μείνω στη μέση. Σε κάθε τέτοια διοργάνωση, πρώτος στόχος είναι η πρόκριση στην οκτάδα. Μετά όλα είναι ανοιχτά. Το ξαναλέω όμως. Έχουμε μια μοναδική ευκαιρία για να την αφήσουμε να πάει χαμένη. Δεν πετάμε στα σύννεφα, ούτε νομίζουμε ότι είμαστε το μεγάλο φαβορί. Ξέρω ότι πολλοί φίλαθλοι βλέποντας τις εμφανίσεις της Εθνικής, άρχισαν ήδη να ψάχνουν το χρώμα του μεταλλίου… Εμείς προτιμούμε να είμαστε πιο συγκρατημένοι. Εξάλλου, ξέρουμε τις δυνατότητές μας. Στο Προ-Ολυμπιακό παίξαμε όντως πολύ καλά, αλλά είχαμε και την έξτρα ώθηση του κόσμου. Στο Πεκίνο δεν θα έχουμε 20.000 Έλληνες, οπότε σε μια ενδεχόμενη δύσκολη στιγμή, ο κόσμος δεν θα είναι εκεί για να μας παρασύρει. Έχουμε άλλες 16 μέρες μπροστά μας να προετοιμαστούμε όσο το γίνεται καλύτερα και να αξιοποιήσουμε τα λάθη που κάναμε μέχρι τώρα. Αν δεν καταφέρουμε να πάμε καλά στο Πεκίνο, κανείς δεν θα θυμάτε το μπάσκετ που παίζαμε στο Προ-Ολυμπιακό. Στον αθλητισμό, το ζητούμενο είναι η διάρκεια και νομίζω αυτή η ομάδα έχει αποδείξει ότι δεν είναι πυροτέχνημα.

Η κλήρωση φαινομενικά ήταν καλή, καθώς αποφεύγουμε Αμερικανούς και Ισπανούς στα προημιτελικά, αλλά αυτή η ανάλυση είναι στα χαρτιά. Στο γήπεδο θα φανεί τι μπορεί να κάνει η κάθε ομάδα και πόσο ψηλά στοχεύει. Πάντως, δεν είναι και τόσο εύκολος ο όμιλος μας. Η Κίνα είναι γηπεδούχος, ενώ η Γερμανία με τον Νοβίτσκι δεν τα παρατάει ποτέ. Για την Ισπανία και την Αμερική, δεν χρειάζονται και πολλά λόγια. Σας υπόσχομαι ότι θα συζητήσουμε αναλυτικά για την κλήρωση και τις ομάδες του τουρνουά, λίγες μέρες πριν το πρώτο τζάμπολ.

Τώρα προέχει η προπόνηση… Επειδή έχει γίνει πολύς λόγος, θέλω να αναφερθώ και στο θέμα του προπονητή μας και της κόντρας του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό. Αυτές οι λογικές δεν χωράνε στην Εθνική. Ποτέ δεν είχαν θέση εδώ και σίγουρα δεν θα προκύψουν τώρα τέτοια προβλήματα, ενώ είμαστε τόσα χρόνια μαζί. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι στρατιώτης της Εθνικής. Δεν παίζει ρόλο αν είναι προπονητής στον Ολυμπιακό, στον Παναθηναϊκό ή τη Ρεάλ. Σε κάθε στιγμή ήταν ειλικρινής απέναντί μας και έχει αποδείξει τόσα χρόνια ότι όταν τον καλεί η Εθνική είναι πάντα εκεί. Είμαι πραγματικά ευτυχισμένος που το άρρωστο ελληνικό κλίμα δεν επηρέασε ποτέ την ομάδα. Κανένας παίκτης και κανένας προπονητής δεν συμπεριφέρεται με βάση το σύλλογό του. Εδώ, είμαστε Εθνική Ελλάδας και αυτή η ομάδα είναι, για όλους μας, πάνω από κάθε σύλλογο, όσο μεγάλος κι αν είναι αυτός. Είδατε στους αγώνες, πόσο θερμό ήταν το χειροκρότημα για όλους τους παίκτες, αλλά και για τον προπονητή μας. Αυτό είναι το κλίμα της Εθνικής. Όλοι είμαστε εδώ για τον ίδιο σκοπό.

Επειδή ξέρω ότι είναι το νούμερο ένα θέμα στις συζητήσεις, θέλω να γράψω τη γνώμη μου και για την απόκτηση του Τσίλντρες από τον Ολυμπιακό. Τέτοιες κινήσεις, δείχνουν πόσο πολύ ανεβαίνει το επίπεδο στην Ελλάδα. Έστω στις δύο συγκεκριμένες ομάδες… Είναι μια τεράστια επιτυχία του Ολυμπιακού να φέρνει έναν τέτοιον παίκτη στην ηλικία των 25 στην Ελλάδα. Η χημεία βέβαια και η αγωνιστική φιλοσοφία είναι κάτι που θα βρεθεί στην πορεία, αλλά για την ώρα, μιλάμε για μια μοναδική μετεγγραφή.

Τέλος, θέλω για μια ακόμη φορά να μιλήσω για τον τεράστιο αθλητή που λέγεται Ντιρκ Νοβίτσκι. Όλα όσα έκανε στο Προ-Ολυμπιακό και όλα όσα κάνει τόσα χρόνια για τη Γερμανία, αποδεικνύουν πόσο μεγάλος παίκτης και άνθρωπος είναι. Τον είδαμε να κλαίει σαν παιδάκι στα αποδυτήρια μετά τον νικηφόρο αγώνα της Γερμανίας με τον Πουέρτο Ρίκο και καταλαβαίνει κανείς πόσο πολύ ήθελε να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Άκουσα ότι μπορεί να είναι σημαιοφόρος της Γερμανίας στο Πεκίνο και πιστεύω ότι είναι μια τιμή που την αξίζει όσο λίγοι. Θα έχουμε όλο τον καιρό να τα «πούμε» με τον Ντιρκ και στον μεταξύ μας αγώνα.

Να είστε όλοι καλά και ραντεβού στο… Πεκίνο!

Νίκος