ΝΒΑ - πρωταθλητές οι Lakers με σκορ 4-1 : Lakers - Orlando 99-86 (15-6-09)
π

Οι "Λιμνάνθρωποι" είχαν έναν απόλυτα συγκεντρωμένο Κόμπι Μπράιαντ που έβαλε… μόνο 30 πόντους και έκανε 4 τάπες (!!!) στο δρόμο για το 4ο δαχτυλίδι του. Τον πολυτιμότερο παίκτη των τελικών, για πρώτη φορά στην καριέρα του. Είχαν τον Φιλ Τζάκσον, τον προπονητή που μετράει πια τα περισσότερα δαχτυλίδια από κάθε άλλον στην Ιστορία του ΝΒΑ (10). Διέθεταν τον καλύτερο σύγχρονο Ευρωπαίο παίκτη και το ιδανικό συμπλήρωμα για μία ομάδα τίτλου, στο πρόσωπο του Πάου Γκασόλ. Είχαν τον πολυδιάστατο Λαμάρ Οντομ, αλλά και δύο σημαντικά εργαλεία, χωρίς τα οποία δεν θα έφταναν ποτέ μέχρι εκείνο το σημείο (Αρίζα, Φίσερ). Επί 16-17 λεπτά το Ορλάντο έπαιζε σαν να ήταν αποφασισμένο να κάνει πράξη αυτό που είπε μία μέρα πριν ο Ντουάιτ Χάουαρντ, δηλαδή να οδηγήσει τη σειρά πίσω στο Λος Αντζελες. Προηγήθηκε εξ αρχής στο σκορ, είχε μέχρι τα μέσα της δεύτερης περιόδου μία σταθερή διαφορά που έφτασε μέχρι και τους 9 πόντους και έλεγχε απόλυτα τον αγώνα. Σε εκείνο το σημείο πήραν μπροστά οι Λέικερς και υπεύθυνοι για αυτό ήταν η άμυνα τους και οι Αρίζα, Φίσερ. Οι δύο τελευταίοι πέτυχαν τους 12 πόντους ενός σερί 16-0 που έκαναν οι Λέικερς από το 17’ έως το 21’ και προηγήθηκαν με 53-40, υποχρεώνοντας τον Σταν Βαν Γκάντι να καλέσει 3 τάιμ άουτ σε ισάριθμα λεπτά! Στην ουσία, η Μάτζικ δεν μπόρεσε ποτέ να επιστρέψει στο ματς. Οι Λέικερς μεγάλωσαν ακόμα περισσότερο τη διαφορά στην 3η περίοδο (μέχρι το +15) και προηγήθηκαν ακόμα και με 18 (85-67) στα μέσα της τέταρτης περιόδου.
Ορλάντο – Λ.Α. Λέικερς 86-99
Δωδεκάλεπτα: 28-26, 46-56, 61-76, 86-99
ΟΡΛΑΝΤΟ: Αλστον 12, Λι 12, Χάουαρντ 11 (10ρ., 3κ.), Λιούις 18 (10ρ.), Τούρκογλου 12, Γκόρτατ 4, Νέλσον 5, Πιετρούς 4, Ρέντικ 8, Μπατί.
Λ.Α. ΛΕΪΚΕΡΣ: Μπράιαντ 30 (8/8β., 10/23σ.), Φίσερ 13, Μπάινουμ 6, Γκασόλ 14 (15ρ., 4κ.), Αρίζα 15, Οντομ 17 (10ρ.), Γουόλτον 2, Φάρμαρ 2, Βούγιατσιτς.
Τα πρωταθλήματα των Λέικερς: 1. 1949, 2. 1950, 3. 1952, 4. 1953, 5. 1954, 6. 1972 (Γουίλτ Τσάμπερλεν), 7. 1980 (Μάτζικ Τζόνσον), 8. 1982 (Μάτζικ Τζόνσον), 9. 1985 (Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ), 10. 1987 (Μάτζικ Τζόνσον), 11. 1988 (Τζέιμς Γουόρθι), 12. 2000 (Σακίλ Ο' Νιλ), 13. 2001 (Σακίλ Ο' Νιλ), 14. 2002 (Σακίλ Ο' Νιλ), 15. 2009 (Κόμπι Μπράιαντ).
- Σε παρένθεση οι MVP.
- Μέχρι τη σεζόν 1967-68 δεν αναδεικνυόταν κάποιος παίκτης MVP
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου