Λίγες ώρες μετά τον αποκλεισμό της Εθνικής από τα ημιτελικά των Ολυμπιακών Αγώνων, ο Νίκος Ζήσης έγραψε στο προσωπικό του blog :
Γεια χαρά σε όλους!
Η αλήθεια είναι ότι το φανταζόμουν πολύ διαφορετικό το blog μετά τον προημιτελικό.. Τελικά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περιμέναμε κι εμείς κι εσείς, αλλά έτσι είναι το μπάσκετ. Ακούγεται κοινότυπο αυτό που λέω, αλλά δεν γίνεται πάντα να κερδίζεις με τον ίδιο τρόπο.
Τα καταφέραμε στο Βελιγράδι με την Γαλλία, τα καταφέραμε στην Ιαπωνία με την Αυστραλία, τα καταφέραμε και στη Μαδρίτη με την Κροατία και τη Σλοβενία, ενώ όταν σηκώθηκε για τρίποντο ο Βασίλης ήμασταν βέβαιοι ότι θα τα καταφέρναμε ακόμα μια φορά… Δυστυχώς το σουτ βρήκε στεφάνι και τώρα ετοιμάζουμε βαλίτσες για Ελλάδα πολύ νωρίτερα απ’ ότι θέλαμε. Η γνώμη μου είναι πάντως, ότι ο προημιτελικός δεν κρίθηκε στο τελευταίο σουτ. Είναι η πρώτη φορά την τελευταία πενταετία, που η Εθνική χάνει έναν αγώνα από μια χειρότερη ομάδα κι αυτό είναι που μας πονάει περισσότερο. Εμείς ήμασταν νευρικοί, χάσαμε τη συγκέντρωσή μας, κάναμε εύκολα λάθη και παράλληλα η Αργεντινή έβαλε περίπου 10 απίστευτα καλάθια, από αυτά που δεν μπαίνουν κάθε μέρα. Κι όμως, παρά το γεγονός ότι δεν πιάσαμε σπουδαία απόδοση, χάσαμε την πρόκριση στο τελευταίο σουτ. Βιώσαμε κι εμείς την ανάποδη πλευρά του νομίσματος για πρώτη φορά και αυτός μας έχει στεναχωρήσει όλους. Νομίζω ότι και οι ίδιοι οι Αργεντίνοι ξέρουν ότι απέκλεισαν μια καλύτερη ομάδα και γι αυτό αντέδρασαν έτσι μετά το τέλος του αγώνα. Σαφώς και πρόκειται για μια μεγάλη ομάδα με παίκτες – ηγέτες, όμως το επαναλαμβάνω, η Εθνική μας ήταν καλύτερη σε όλους τους τομείς. Ο Τζινόμπιλι και ο Ντελφίνο έβαλαν κάποια σουτ εκτός… λογικής και μπράβο τους, γιατί αυτή τους η ικανότητα τους κάνει τόσο σπουδαίους παίκτες. Εμείς, για μια ακόμη φορά, τα δώσαμε όλα και αυτό μας κάνει περήφανους, αλλά νομίζω ότι είχαμε τις ευκαιρίες να «καθαρίσουμε» το συγκεκριμένο ματς πολύ νωρίτερα. Στον ημιτελικό του 2005, οι Γάλλοι ήταν πέντε κλάσεις καλύτεροι από εμάς σε όλο τον αγώνα κι όμως στο τέλος εμείς πανηγυρίζαμε. Τώρα συνέβη το αντίθετο. Δεν πειράζει ή μάλλον πειράζει, αλλά συνεχίζουμε! Η μεγάλη ομάδα δείχνει πόσο πραγματικά μεγάλη είναι από τον τρόπο που διαχειρίζεται τις ήττες της. Στις νίκες, όλοι είναι χαρούμενοι και αισιόδοξοι. Στην αποτυχία είναι που πρέπει να σηκώσεις το κεφάλι και να προχωρήσεις μπροστά. Αυτό θα κάνουμε κι εμείς! Το χτεσινό βράδυ ήταν κάπως μοναχικό για όλους μας. Ο καθένας από εμάς προσπάθησε να καταλάβει τι έφταιξε και η ομάδα αποκλείστηκε από την τετράδα. Το κλίμα πάντως δεν αλλάζει. Είμαστε ενωμένοι και συνεχίζουμε μαζί. Και στα καλά και στα άσχημα.Η 5η θέση είναι αποτυχία. Δεν πρέπει να κρυβόμαστε. Είχαμε ως στόχο το μετάλλιο και είμαι πεπεισμένος ότι μπορούσαμε να το κατακτήσουμε και να πανηγυρίζουμε μια ακόμη μεγάλη επιτυχία του ελληνικού μπάσκετ. Τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα θέλαμε κι έτσι σήμερα επιστρέφουμε στην Ελλάδα. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει απαραίτητη ξεκούραση καθώς η νέα αγωνιστική σεζόν πλησιάζει. Στις 3 Σεπτεμβρίου θα πάω με την ΤΣΣΚΑ στην Ιταλία για προετοιμασία και μέχρι τότε, ελπίζω να καταφέρω να ξεκουραστώ λίγες μέρες σε κάποια παραλία. Μακάρι βέβαια, να είχαμε λιγότερο χρόνο για ξεκούραση και σήμερα να κάναμε τα πλάνα για τον μεγάλο ημιτελικό με την Αμερική… Αυτό είναι το μπάσκετ και ο αθλητισμός όμως. Άλλοτε κερδίζεις κι άλλοτε χάνεις. Εμείς είχαμε συνηθίσει στις νίκες και γι αυτό μας κακοφάνηκε τόσο πολύ η χθεσινή ήττα. Τελειώνοντας και επειδή πρέπει να μαζευτούμε για την αναχώρηση, θέλω να σας ευχαριστήσω όλους από καρδιάς για την αγάπη και τη συμπαράστασή σας. Θέλαμε όσο τίποτα να κερδίσουμε και να σας κάνουμε και πάλι περήφανους, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Το ενδιαφέρον, οι συμβουλές και τα μηνύματά σας κατά τη διάρκεια αυτού το διμήνου, από την έναρξη της προετοιμασίας μέχρι σήμερα, με έχουν συγκινήσει πραγματικά. Λυπάμαι αν η περιπέτειά μας δεν έχει το φινάλε που όλοι ονειρευτήκαμε… Να είστε όλοι καλά και θα τα λέμε μέσω του Superbasket σε όλη τη διάρκεια της σεζόν.
Νίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου