Αυτοί που τον έχουν δει να παίζει μιλούν για ένα αυθεντικό ταλέντο. Είναι λίγοι όμως αυτοί που ξέρουν τι εστί Λίνος Χρυσικόπουλος και η αλήθεια είναι ότι η μετριότατη πορεία της Εθνική παίδων στο Ευρωμπάσκετ της Ιταλίας δεν βοήθησε. Εμας, διότι οι ξένοι τρίβουν τα μάτια τους και είναι πραγματικά απίστευτο το άρθρο… ύμνος που υπάρχει στην επίσημη ιστοσελίδα της διοργάνωσης (μέσω του http://www.fibaeurope.com/), για τον 16χρονο διεθνή παίκτη του Αρη.
Δεν τα λέμε εμείς, αλλά αυτοί που τον είδαν στην Ιταλία, και με τον χαρακτηριστικό τίτλο… «Η Ελλάδα συστήνει τον σπάιντερμαν στο μπασκετικό στερέωμα», γίνει εκτενής αναφορά στον 16χρονο Ελληνα, που «παίζει πεντάρι στην άμυνα και πλέι μέικερ στην επίθεση». Εάν ένα μικρό μέρος των όσων θα διαβάσετε ισχύει και στην πορεία της καριέρας του νεαρού, τότε το Ελληνικό μπάσκετ πρέπει να προετοιμάζεται για τον επόμενο μεγάλο αστέρα του… Διαβάστε λοιπόν το άρθρο και θα καταλάβετε…
«Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων δεν ήταν πετυχημένο για την Ελλάδα. Οι Έλληνες θα παίξουν αγώνες κατάταξης για την 9η-12η θέση μετά από δύο νίκες και τέσσερις ήττες, αλλά η πλέον αξιομνημόνευτη συνεισφορά τους στους αγώνες θα είναι η έκθεση του Λίνου-Σπυρίδωνα Χρυσικόπουλου στο μπασκετικό στερέωμα. Ο γεννημένος την 1η Δεκεμβρίου 1992 παίκτης παρουσιάζεται επίσημα με ύψος 2.03μ., αλλά ο προπονητής του Νίκος Τούφας λέει πως είναι τρία εκατοστά ψηλότερος. Αυτά που κάνει δε στο παρκέ μπορούν να περιγραφούν με μία απλή λέξη – τα πάντα. «Μπορεί να παίξει οποιαδήποτε θέση από το 1 ως το 5» λέει ο κόουτς Τούφας και ο Χρυσικόπουλος τον δικαιώνει. Δεν είναι μόνο το ύψος του αλλά κυρίως το μήκος του.
Το άνοιγμα των χεριών του Λίνου είναι αδύνατον να περάσει απαρατήρητο και δεν μπορεί να θεωρηθεί παρά φυσιολογικό αν το «Σπάιντερμαν» γίνει και το μόνιμο παρατσούκλι του Σπυρίδωνα.
Αυτό τον βοηθά να είναι εκφοβιστικός στην άμυνα, όπου μπορεί να μπλοκάρει και να κλέψει μπάλες όπου άνθρωποι με το μέσο άνοιγμα χεριών δεν μπορούν να φτάσουν.
Στην επίθεση δείχνει την ικανότητά του με εξαιρετικό χειρισμό της μπάλας, ενώ «βλέπει» γήπεδο έτσι που του επιτρέπεται να παίξει άνετα και σαν πόιντ-γκαρντ.
«Δεν γνωρίζω πολλούς κλασσικούς πόιντ-γκαρντ που να χειρίζονται τη μπάλα όπως αυτός», προσθέτει ο κόουτς Τούφας.
Σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο fibaeurope.com, ο Χρυσικόπουλος λέει λίγα πράγματα για την ιστορία του και τη ζωή του μέσα στα γήπεδα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα, ελληνικό νησί του Βόρειου Ιονίου, όχι μακριά από την Αλβανία. «Οι γονείς μου παρατήρησαν το ύψος μου κι έτσι όταν ήμουν 10 ετών μ΄έστειλαν να παίξω μπάσκετ» λέει το νεαρό ταλέντο, αλλά σ΄ένα νησί περίπου 100.000 κατοίκων είναι φανερό πως οι υποδομές για το άθλημα δεν ήταν και οι καλύτερες δυνατές.
Όχι πολύ αργότερα, τον πρόσεξαν οι σκάουτ του Άρη Θεσσαλονίκης και μετακινήθηκε σε μια μπασκετική υπερδύναμη. Ο κόουτς Τούφας ξεκινά από αυτό ακριβώς το σημείο. «Μέχρι πριν από αρκετούς μήνες δεν ήταν σε πραγματικό μπασκετικό πρόγραμμα με προπονητές που θα μπορούσαν να του διδάξουν το παιχνίδι στο υψηλότερο επίπεδο. Βασικά αυτό που δείχνει εδώ είναι καθαρό ακατέργαστο ταλέντο μόλις μετά από μερικούς μήνες εκμάθησης του παιχνιδιού» τονίζει και το να πούμε πως αυτό είναι εντυπωσιακό θα ήταν υποτίμηση της πραγματικότητας.
Αν χρειάζεστε νούμερα, τότε μέχρι σήμερα έχει μ.ο. 13.5 π. με 50% από κοντινή απόσταση και λίγο πάνω από 30% από μακρινή. Ακόμη, έχει 6.7 ριμπάουντ, 1.3 κλεψίματα και 1 μπλοκ σε 23.7 λεπτά συμμετοχής. Μόνο σε ένα παιχνίδι δεν έκανε διψήφιους πόντους και στο τελευταίο παιχνίδι εναντίον της Ισπανίας οδήγησε την ομάδα του πολύ κοντά στη νίκη με 18 πόντους, 16 ριμπάουντ και 2 μπλοκ.
«Είμαστε ακόμη πολύ μικροί και γι’αυτό έχουμε πολλά σκαμπανεβάσματα ανάμεσα και κατά τη διάρκεια των αγώνων» λέει ο ίδιος, καθώς προσπαθεί να εξηγήσει την απουσία της ομάδας του από τους κορυφαίους οκτώ. Όταν τον ρωτάμε τι του αρέσει να κάνει περισσότερο μέσα στο γήπεδο, ετοιμάζεται να απαντήσει, αλλά σταματάει το τελευταίο δευτερόλεπτο, κοιτάει τον προπονητή του και σαν υπάκουος στρατιώτης απαντά «ό,τι μου ζητήσει ο κόουτς να κάνω».
Τον κολλάμε στον τοίχο και σε συμμαχία με τον κόουτς Τούφα δηλώνει πως του αρέσει να παίζει σέντερ στην άμυνα και πόιντ-γκαρντ στην επίθεση.
«Μου αρέσει να δημιουργώ καταστάσεις και να βγάζω ασίστ για τους συμπαίκτες μου» λέει.
Αν σας φαίνεται πολύ οικεία η εικόνα ενός πολύ ψηλού Έλληνα πόιντ-γκαρντ υπάρχει σοβαρός λόγος.
Ο Θοδωρής Παπαλουκάς και ο Δημήτρης Διαμαντίδης έρχονται αμέσως στο νου σαν πρωτότυπα και μοντέλα προς αναφορά κι αυτό δεν είναι σύμπτωση.
«Ο αγαπημένος μου παίκτης είναι ο Παπαλουκάς» παραδέχεται παρά του ότι το αγωνιστικό του στυλ θυμίζει περισσότερο τον καλύτερο αμυντικό παίκτη της Ευρώπης – το Διαμαντίδη.
Παρά του ότι ο τελευταίος άργησε να δείξει το ταλέντο του, δεν έπαιξε σχεδόν σε καμία διοργάνωση νέων και έως αρκετά πρόσφατα δεν ήταν καν επιθετική απειλή, ο πιθανός διάδοχός του είναι διαφορετικός.
Θα ποστάρει απέναντι σε κοντύτερους αμυντικούς ή θα προσπαθήσει να σουτάρει από πάνω τους πίσω από τη γραμμή απ’ όπου ήδη έχει αρκετή επιτυχία. Μπροστά στους ψηλούς θα βάλει τη μπάλα στο παρκέ και θα κόψει για το καλάθι. Όλο αυτό το ταλέντο απαιτεί ακόμη πολλή επεξεργασία που θα έρθει με σκληρή και πολλή δουλειά, αλλά σίγουρα βρίσκεται εκεί.
Αν ο Σπάιντερμαν συνεχίσει να ακολουθεί τη φωνή των προπονητών του, παραμείνει ταπεινός και συνεχίσει να δουλεύει σκληρά πάνω στο ακατέργαστο ταλέντο του δύο πλευρές θα ωφεληθούν τα μέγιστα, καθώς τόσο το Ευρωπαϊκό, όσο και το Ελληνικό μπάσκετ θα έχουν ένα ακόμη μεγάλο παίκτη».
Δεν τα λέμε εμείς, αλλά αυτοί που τον είδαν στην Ιταλία, και με τον χαρακτηριστικό τίτλο… «Η Ελλάδα συστήνει τον σπάιντερμαν στο μπασκετικό στερέωμα», γίνει εκτενής αναφορά στον 16χρονο Ελληνα, που «παίζει πεντάρι στην άμυνα και πλέι μέικερ στην επίθεση». Εάν ένα μικρό μέρος των όσων θα διαβάσετε ισχύει και στην πορεία της καριέρας του νεαρού, τότε το Ελληνικό μπάσκετ πρέπει να προετοιμάζεται για τον επόμενο μεγάλο αστέρα του… Διαβάστε λοιπόν το άρθρο και θα καταλάβετε…
«Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων δεν ήταν πετυχημένο για την Ελλάδα. Οι Έλληνες θα παίξουν αγώνες κατάταξης για την 9η-12η θέση μετά από δύο νίκες και τέσσερις ήττες, αλλά η πλέον αξιομνημόνευτη συνεισφορά τους στους αγώνες θα είναι η έκθεση του Λίνου-Σπυρίδωνα Χρυσικόπουλου στο μπασκετικό στερέωμα. Ο γεννημένος την 1η Δεκεμβρίου 1992 παίκτης παρουσιάζεται επίσημα με ύψος 2.03μ., αλλά ο προπονητής του Νίκος Τούφας λέει πως είναι τρία εκατοστά ψηλότερος. Αυτά που κάνει δε στο παρκέ μπορούν να περιγραφούν με μία απλή λέξη – τα πάντα. «Μπορεί να παίξει οποιαδήποτε θέση από το 1 ως το 5» λέει ο κόουτς Τούφας και ο Χρυσικόπουλος τον δικαιώνει. Δεν είναι μόνο το ύψος του αλλά κυρίως το μήκος του.
Το άνοιγμα των χεριών του Λίνου είναι αδύνατον να περάσει απαρατήρητο και δεν μπορεί να θεωρηθεί παρά φυσιολογικό αν το «Σπάιντερμαν» γίνει και το μόνιμο παρατσούκλι του Σπυρίδωνα.
Αυτό τον βοηθά να είναι εκφοβιστικός στην άμυνα, όπου μπορεί να μπλοκάρει και να κλέψει μπάλες όπου άνθρωποι με το μέσο άνοιγμα χεριών δεν μπορούν να φτάσουν.
Στην επίθεση δείχνει την ικανότητά του με εξαιρετικό χειρισμό της μπάλας, ενώ «βλέπει» γήπεδο έτσι που του επιτρέπεται να παίξει άνετα και σαν πόιντ-γκαρντ.
«Δεν γνωρίζω πολλούς κλασσικούς πόιντ-γκαρντ που να χειρίζονται τη μπάλα όπως αυτός», προσθέτει ο κόουτς Τούφας.
Σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο fibaeurope.com, ο Χρυσικόπουλος λέει λίγα πράγματα για την ιστορία του και τη ζωή του μέσα στα γήπεδα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα, ελληνικό νησί του Βόρειου Ιονίου, όχι μακριά από την Αλβανία. «Οι γονείς μου παρατήρησαν το ύψος μου κι έτσι όταν ήμουν 10 ετών μ΄έστειλαν να παίξω μπάσκετ» λέει το νεαρό ταλέντο, αλλά σ΄ένα νησί περίπου 100.000 κατοίκων είναι φανερό πως οι υποδομές για το άθλημα δεν ήταν και οι καλύτερες δυνατές.
Όχι πολύ αργότερα, τον πρόσεξαν οι σκάουτ του Άρη Θεσσαλονίκης και μετακινήθηκε σε μια μπασκετική υπερδύναμη. Ο κόουτς Τούφας ξεκινά από αυτό ακριβώς το σημείο. «Μέχρι πριν από αρκετούς μήνες δεν ήταν σε πραγματικό μπασκετικό πρόγραμμα με προπονητές που θα μπορούσαν να του διδάξουν το παιχνίδι στο υψηλότερο επίπεδο. Βασικά αυτό που δείχνει εδώ είναι καθαρό ακατέργαστο ταλέντο μόλις μετά από μερικούς μήνες εκμάθησης του παιχνιδιού» τονίζει και το να πούμε πως αυτό είναι εντυπωσιακό θα ήταν υποτίμηση της πραγματικότητας.
Αν χρειάζεστε νούμερα, τότε μέχρι σήμερα έχει μ.ο. 13.5 π. με 50% από κοντινή απόσταση και λίγο πάνω από 30% από μακρινή. Ακόμη, έχει 6.7 ριμπάουντ, 1.3 κλεψίματα και 1 μπλοκ σε 23.7 λεπτά συμμετοχής. Μόνο σε ένα παιχνίδι δεν έκανε διψήφιους πόντους και στο τελευταίο παιχνίδι εναντίον της Ισπανίας οδήγησε την ομάδα του πολύ κοντά στη νίκη με 18 πόντους, 16 ριμπάουντ και 2 μπλοκ.
«Είμαστε ακόμη πολύ μικροί και γι’αυτό έχουμε πολλά σκαμπανεβάσματα ανάμεσα και κατά τη διάρκεια των αγώνων» λέει ο ίδιος, καθώς προσπαθεί να εξηγήσει την απουσία της ομάδας του από τους κορυφαίους οκτώ. Όταν τον ρωτάμε τι του αρέσει να κάνει περισσότερο μέσα στο γήπεδο, ετοιμάζεται να απαντήσει, αλλά σταματάει το τελευταίο δευτερόλεπτο, κοιτάει τον προπονητή του και σαν υπάκουος στρατιώτης απαντά «ό,τι μου ζητήσει ο κόουτς να κάνω».
Τον κολλάμε στον τοίχο και σε συμμαχία με τον κόουτς Τούφα δηλώνει πως του αρέσει να παίζει σέντερ στην άμυνα και πόιντ-γκαρντ στην επίθεση.
«Μου αρέσει να δημιουργώ καταστάσεις και να βγάζω ασίστ για τους συμπαίκτες μου» λέει.
Αν σας φαίνεται πολύ οικεία η εικόνα ενός πολύ ψηλού Έλληνα πόιντ-γκαρντ υπάρχει σοβαρός λόγος.
Ο Θοδωρής Παπαλουκάς και ο Δημήτρης Διαμαντίδης έρχονται αμέσως στο νου σαν πρωτότυπα και μοντέλα προς αναφορά κι αυτό δεν είναι σύμπτωση.
«Ο αγαπημένος μου παίκτης είναι ο Παπαλουκάς» παραδέχεται παρά του ότι το αγωνιστικό του στυλ θυμίζει περισσότερο τον καλύτερο αμυντικό παίκτη της Ευρώπης – το Διαμαντίδη.
Παρά του ότι ο τελευταίος άργησε να δείξει το ταλέντο του, δεν έπαιξε σχεδόν σε καμία διοργάνωση νέων και έως αρκετά πρόσφατα δεν ήταν καν επιθετική απειλή, ο πιθανός διάδοχός του είναι διαφορετικός.
Θα ποστάρει απέναντι σε κοντύτερους αμυντικούς ή θα προσπαθήσει να σουτάρει από πάνω τους πίσω από τη γραμμή απ’ όπου ήδη έχει αρκετή επιτυχία. Μπροστά στους ψηλούς θα βάλει τη μπάλα στο παρκέ και θα κόψει για το καλάθι. Όλο αυτό το ταλέντο απαιτεί ακόμη πολλή επεξεργασία που θα έρθει με σκληρή και πολλή δουλειά, αλλά σίγουρα βρίσκεται εκεί.
Αν ο Σπάιντερμαν συνεχίσει να ακολουθεί τη φωνή των προπονητών του, παραμείνει ταπεινός και συνεχίσει να δουλεύει σκληρά πάνω στο ακατέργαστο ταλέντο του δύο πλευρές θα ωφεληθούν τα μέγιστα, καθώς τόσο το Ευρωπαϊκό, όσο και το Ελληνικό μπάσκετ θα έχουν ένα ακόμη μεγάλο παίκτη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου