Καλημέρα σε όλους! Η ημέρα της αναχώρησης για το Πεκίνο έφτασε. Την ώρα που κάποιοι από σας θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, εμείς λογικά θα βρισκόμαστε στην πτήση με προορισμό την πρωτεύουσα της Κίνας για το μεγάλο αθλητικό ραντεβού του καλοκαιριού! Το περιμέναμε με ανυπομονησία και τώρα που πλησιάζουν οι αγώνες, όλα τα παιδιά της Εθνικής δίνουμε την υπόσχεση ότι θα βάλουμε τα δυνατά μας, ώστε να ξανακάνουμε τους Ελληνες υπερήφανους και ευτυχισμένους.
Κρίνοντας από το ταξίδι στην Ιαπωνία το καλοκαίρι του 2006, είμαι σίγουρος ότι η πτήση με προορισμό το Πεκίνο θα είναι εξίσου βαρετή. Ας είναι καλά, όμως, ο συγκάτοικός μου ο Νίκος Ζήσης, ο οποίος έχει «φορτωθεί» όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό, προκειμένου να κάνει το ταξίδι όσο το δυνατόν πιο ευχάριστο, καθώς και την παραμονή μας στο ολυμπιακό χωριό. Να μην τα πολυλογώ, εγώ πήρα μαζί μου μόνο τα απαραίτητα έχοντας απλά εμπιστοσύνη στον Νίκο, ο οποίος ανέλαβε να πάρει μαζί του φορητό υπολογιστή, κάμερα, ταινίες και γενικώς όλα τα ηλεκτρονικά καλούδια. Λίγο ακόμη και θα του φόρτωνα τα ρούχα μου, αλλά τον λυπήθηκα και αποφάσισα να κουβαλήσω κι εγώ κάτι…
Σκέφτομαι ότι είναι η δεύτερη φορά που θα συμμετάσχω στους Ολυμπιακούς Αγώνες και αισθάνομαι ότι αποτελεί ύψιστη τιμή για κάθε αθλητή το να παίρνει μέρος σε αυτή τη γιορτή του παγκόσμιου αθλητισμού. Πηγαίνουμε στο Πεκίνο για να ρουφήξουμε κάθε στιγμή των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά δεν έχουμε στο μυαλό μας μόνο τη συμμετοχή. ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΚΕΙ! Ολοι θα βρίσκονται εκεί για να κερδίσουν, έτσι και ο δικός μας στόχος είναι να κάνουμε τους Ελληνες υπερήφανους. Ο κόσμος, άλλωστε, έχει αποδείξει ότι λατρεύει αυτή την ομάδα, οπότε του αξίζει η μέγιστη προσπάθεια εκ μέρους. Το μπάσκετ έχει προσφέρει τόσο μεγάλες χαρές και ξέρουμε τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα, ώστε όλοι εμείς που απαρτίζουμε την Εθνική θέλουμε κάθε φορά να κάνουμε τους συμπατριώτες μας να χαμογελούν και να αισθάνονται υπερηφάνεια.
Και επειδή σε έξι ημέρες θα δοθεί το τζάμπολ του ολυμπιακού τουρνουά, ας ρίξουμε μια ματιά στον όμιλό μας, ο οποίος δεν είναι καθόλου εύκολος. Στην πρεμιέρα αντιμετωπίζουμε την Ισπανία, από την οποία έχουμε χάσει στους τρεις τελευταίους αγώνες και ξέρουμε πόσο ποιοτική ομάδα είναι. Κάθε πρεμιέρα επιφυλάσσει δυσκολίες και αυτό είναι λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι χρειάζεται λίγος χρόνος, ώσπου να εγκλιματιστείς σε μια καινούργια διοργάνωση. Συγκρούονται δύο ομάδες που βρίσκονται στην ελίτ του παγκόσμιου μπάσκετ και που έχουν τους ίδιους στόχους. Αυτό νομίζω τα λέει όλα για την αναμέτρηση της πρεμιέρας. Σεβόμαστε την Ισπανία, αλλά δεν τη φοβόμαστε και θα παίξουμε για να την κερδίσουμε.
Ακολουθεί ο αγώνας με τη Γερμανία και χωρίς πολλά λόγια, πρέπει να την κερδίσουμε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ! Δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα για μας, αν θέλουμε να πλασαριστούμε σε μια καλή θέση στον όμιλό μας. Είναι δεδομένο ότι ο αντίπαλός μας ισχυροποιήθηκε πολύ με την προσθήκη του Κρις Κέιμαν, γιατί πλέον ο Ντιρκ Νοβίτσκι δεν είναι μόνος, αλλά όπως είπα πρέπει να κερδίσουμε αυτό το παιχνίδι και δεν σκεφτόμαστε κάτι άλλο. Οσο για τις Ηνωμένες Πολιτείες; Ας μη γελιόμαστε! Είναι το φαβορί για το χρυσό μετάλλιο και επειδή τους είχαμε αποκλείσει στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας, είναι λογικό ότι στο μεταξύ μας παιχνίδι οι Αμερικανοί θα κατέβουν έχοντας περισσότερη συγκέντρωση και εγωισμό. Στο μπάσκετ, όμως, δεν παίζουν τα ονόματα, αλλά οι ομάδες και οι παίκτες και εμείς θα κάνουμε το παν για να τους ξανακερδίσουμε.
Στον προτελευταίο αγώνα αντιμετωπίζουμε την Αγκόλα και μάλιστα πολύ πρωί, στις 09.00 Κίνας. Κάναμε μάλιστα ειδική προετοιμασία για αυτό το ματς, βάζοντας αφύπνιση στις 05.45 και πηγαίνοντας… σχεδόν χαράματα στο ΟΑΚΑ για προπόνηση. Ειλικρινά, ούτε για αυτό το παιχνίδι, ούτε για το τελευταίο με την οικοδέσποινα Κίνα χρειάζεται να πω πολλά. Είναι δύο αγώνες, που πρέπει υποχρεωτικά να κερδίσουμε για να εξασφαλίσουμε την πρόκριση στην οκτάδα, όπου φυσικά θα δώσουμε το μεγάλο ματς, που θα είναι και νοκ άουτ απέναντι σε μια ομάδα από τον όμιλο της Αργεντινής. Το περίεργο και ταυτόχρονα ενδιαφέρον στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ότι με μια νίκη στο πρώτο χιαστί μπορείς να διεκδικήσεις μετάλλιο και αυτός είναι ο στόχος μας. Να μην γυρίσουμε με άδεια χέρια από το Πεκίνο!
Δεν γίνεται να μην πούμε ένα ευχαριστώ και στα τρία παιδιά που δούλεψαν μαζί μας επί ενάμιση μήνα. Αναφέρομαι στον Στράτο Περπέρογλου, τον Βασίλη Ξανθόπουλο και τον Δημήτρη Τσαλδάρη, οι οποίοι είναι ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ και μακάρι να μπορούσαμε να κατεβάσουμε 15 ή 18 παίκτες για να ζήσουν και αυτοί την εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων. Τα παιδιά ανήκουν στην ομάδα, την έζησαν και την πονάνε και είμαι βέβαιος ότι το μυαλό και η καρδιά τους θα ταξιδέψουν μαζί μας στο Πεκίνο. Ο,τι καταφέρουμε εκεί, ένα σημαντικό μερίδιο θα αναλογεί και σε αυτούς. Ένα πράγμα τους είπα, όταν μας αποχαιρέτησαν το Σάββατο το πρωί μετά την τελευταία μας προπόνηση στο ΟΑΚΑ. Να έχουν ψηλά το κεφάλι και να είναι υπερήφανοι για αυτό που είναι…
Υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να τα λέμε και μετά τους αγώνες, ωστόσο προτού σας αποχαιρετήσω, θα ήταν τεράστια παράλειψη αν δεν έδινα θερμά συγχαρητήρια στα παιδιά της εθνικής εφήβων, που κατέκτησαν την κορυφή της Ευρώπης! Είναι όλοι τους μάγκες και ειλικρινά χάρηκα που κατάφεραν να προσθέσουν ένα ακόμη χρυσό μετάλλιο στη συλλογή των εθνικών ομάδων και μάλιστα παίζοντας καλό μπάσκετ. Τώρα, που το καλοκαίρι τους τελείωσε με τον καλύτερο τρόπο, θα πρέπει να συνεχίσουν την προσπάθεια, ώστε χρόνο με το χρόνο να παρουσιάζονται καλύτεροι και πιο ανταγωνιστικοί. Το μέλλον τους ανήκει…
Αυτά τα ολίγα προς το παρόν. Να είστε όλοι καλά, να στηρίζετε τις εθνικές ομάδες όλων των ηλικιών και να είστε μαζί μας στη δύσκολη προσπάθεια που αρχίζει σε λίγες ημέρες στο Πεκίνο. Τα λέμε, λοιπόν, με την πρώτη ευκαιρία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου