Κώστας Σλούκας: «Δεν το αλλάζω με τίποτα αυτό το μετάλλιο» - Νίκος Παππάς: «Ο καλύτερος επίλογος»

Κ. Σλούκας: «Τρομερή ευτυχία. Τι να πούμε; Το άγχος ήταν τρομερό στην αρχή. Μπήκαμε και είδαμε τον κόσμο και πραγματικά ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμάς. Μοναδικό. Επιθετικά το άγχος αυτό φάνηκε περισσότερο, αλλά στραφήκαμε και πάλι στην άμυνα που για εμάς είναι σταθερό σημείο αναφοράς. Είχαμε καλή αμυντική λειτουργία και στηριχθήκαμε εκεί, χαλώντας τα πλάνα των Λιθουανών στην επίθεση. Αυτό το πρωτάθλημα δεν χανόταν. Δεν γινόταν να χάσουμε αυτό το παιχνίδι. Θέλαμε να κάνουμε την Ελλάδα ευτυχισμένη, όλο αυτό τον κόσμο που ήταν εδώ, που μας έδωσε το κάτι παραπάνω, αυτή την απίστευτη ώθηση να φτάσουμε στο μετάλλιο, στη νίκη. Νιώθω πολύ βαρύ το μετάλλιο πάνω μου, δεν το αλλάζω με τίποτα. Αυτό που θέλουμε είναι να μείνουμε μια παρέα, να συνεχίσουμε, να ζήσουμε κι άλλες τέτοιες στιγμές».

Β. Μάντζαρης: «Με μία λέξη; Παρέα!»Ο Βαγγέλης Μάντζαρης ήταν από τους παίκτες κλειδιά στην πορεία της Εθνικής Εφήβων. Ποια λέξη θα χρησιμοποιούσε για όλη αυτή την πορεία; «Παρέα!... Αυτό είναι που χαρακτηρίζει αυτή την ομάδα. Είμαστε μια παρέα που περνάμε καλά μεταξύ μας, που θέλουμε τα ίδια πράγματα, που προσπαθούμε για τον ίδιο στόχο. Αυτό ήταν που μας βοήθησε». Μπαίνοντας στο γήπεδο πάντως ο κόσμος που είδαν τους άγχωσε όλους. Ο ίδιος δεν αποτελεί εξαίρεση: «Στην αρχή έτσι ήταν. Αγχωθήκαμε. Ένα τόσο γεμάτο γήπεδο, ένας τελικός… Κάπου ήταν λογικό. Βρήκαμε όμως το ρυθμό μας μέσα από την άμυνα, προσπαθήσαμε για το καλύτερο, πήραμε τις λύσεις που χρειαζόμαστε, γυρίσαμε τον αγώνα και από τη στιγμή που πήραμε το προβάδισμα πια, ήταν δύσκολο να το ξαναχάσουμε. Ελπίζουμε ότι αυτή η γενιά, αυτή η ομάδα θα έχει και συνέχεια. Είναι μια καλή φουρνιά παικτών που μπορεί να ελπίζει για ανάλογες στιγμές».

Γ. Γεωργάκης: «Να χαιρόμαστε το κάθε παιχνίδι»Με το τέλος της αναμέτρησης ο Γιώργος Γεωργάκης έτρεξε στον Βλαδίμηρο ΓΙάνκοβιτς. Τον πήρε αγκαλιά και τον οδήγησε στο επίκεντρο των πανηγυρισμών: «Ο Βλαδίμηρος είναι κομμάτι της ομάδας και σημαντικό. Θέλαμε να βρίσκεται στο παρκέ, να μοιραστεί τη χαρά μας. Γι’ αυτό βρίσκεται εδώ, γι’ αυτό ήρθε εδώ. Μας βοήθησε πολύ και θέλαμε να είναι κοντά μας σε κάθε στιγμή. Και είμαι σίγουρος ότι κάτι κάναμε κι εμείς. Ότι τον κάναμε να χαρεί κι εμείς λίγο. Άλλωστε αυτό που μας ζήτησε το κάναμε. Ζήτησε μετάλλιο και του το φέραμε. Αυτό που ελπίζουμε όλοι είναι να είναι μόνο η αρχή αυτή η διάκριση γι’ αυτή την ομάδα». Η αποκάλυψη ότι κάθε βράδυ μετά από κάθε αγώνα μαζεύονταν όλοι σε ένα δωμάτιο και έλεγαν τι έπρεπε και τι δεν έπρεπε να κάνουν στον επόμενο αγώνα από αυτά που έκαναν ή δεν έκαναν στον προηγούμενο, οδηγεί στην ερώτηση. Ο Γεωργάκης γελάει και απαντά μόνο στο τι έπρεπε να κάνουν: «Να χαιρόμαστε το κάθε παιχνίδι, και μην επιτρέπουμε σε κανέναν να μας αμφισβητήσει. Αυτό ήταν που θέλαμε από κάθε αγώνα!»

Νίκος Παππάς : Και όμως επιμένει. Μετά και τις… βουτιές του στον τελικό, προσπαθώντας να «σώσει» κάθε χαμένη μπαλιά, τα κλεψίματα, την προσπάθεια που κατέβαλλε πάνω στην τρίπλα του αντιπάλου του, ο Νίκος Παππάς επιμένει ότι η άμυνα δεν είναι το δυνατό του σημείο. Το λέει πια… εκ του ασφαλούς με το χρυσό μετάλλιο κρεμασμένο στο λαιμό, με τη φανέλα του να έχει κάνει ευτυχισμένο κάποιο πιτσιρίκι, με το κουτάκι που είχε τη διάκριση του μέλους της καλύτερης πεντάδας στα χέρια του: «Είναι πρωτόγνωρα όλα αυτά που ζούμε. Ούτε στην πιο τρελή φαντασία μας δεν τα είχαμε ζήσει. Τι να πρωτοπούμε; Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο. Ήταν για όλους μας μια μεγάλη επιβράβευση και η δικαίωση, ο καλύτερος επίλογος μετά από δύο μήνες σκληρής δουλειάς».Για το ότι ήταν μέλος της καλύτερης πεντάδας δεν έχει να πει και πολλά πάντως: «Είναι κάτι που ανήκει στους συμπαίκτες μου. Δεν ξεκίνησα καλά και αυτοί ήταν που με στήριξαν στα δύσκολα. Αν δεν ήταν αυτοί δεν θα είχα καταφέρει τίποτα. Είναι τιμή, αλλά ανήκει στους συμπαίκτες μου». Η ατάκα για την άμυνα έπεται και τον κάνει να χαμογελάσει για μια ακόμη φορά: «Ε, ας πούμε ότι δεν είμαι και ο πιο συνεπής αμυντικός που υπάρχει. Προσπαθώ λίγο, μπορεί να κάνω κάποια κλεψίματα, αλλά ας συμβιβαστούμε αυτή τη στιγμή με την έκφραση ότι «δεν είναι το δυνατό σημείο του παιχνιδιού μου», λέει γελώντας, πριν ξεκινήσει ένας νέος κύκλος φωτογραφιών και αυτόγραφων από δεκάδες παιδάκια που τον περικυκλώνουν ξανά και ξανά.

Οι τρεις «μικροί» : Δημήτρης Κατσίβελης , Γιάννης Αγγελόπουλος , Γιάννης Καραθανάσης

Ο Δημήτρης Κατσίβελης, ο Γιάννης Αγγελόπουλος και ο Γιάννης Καραθανάσης είναι τρεις από τους τέσσερις (μαζί με τον Γιώργο Γεωργάκη) που είναι γεννημένη το 1991 και όχι το 1990. Οι «μικροί» αυτής της «παρέας». Είχαν λιγότερο χρόνο συμμετοχής, όλοι είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο πέρυσι στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων στο Ρέθυμνο. Υπάρχει όμως και η συνέχεια για όλους τους. «Είναι απίστευτα τα συναισθήματα και το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να ευχαριστήσουμε αυτόν τον κόσμο για την πραγματική του βοήθεια σε όλη τη διαδρομή μας. Έχουμε μπροστά μας ήδη την επόμενη υποχρέωση, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα για το οποίο κατακτήσαμε την πρόκριση και φυσικά το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της επόμενης χρονιάς. Θέλουμε να συνεχίσουμε με διακρίσεις και μακάρι να τα καταφέρουμε». Ο Δημήτρης Κατσίβελης κοιτά ήδη την επόμενη μέρα. Για λίγο όμως κάνει μία μικρή στάση και ξεχωρίζει τις στιγμές που σημάδεψαν αυτόν σε αυτή τη διοργάνωση: «Ο τραυματισμός του Βλαδίμηρου που ήταν η… λυπητερή στιγμή και η δεύτερη το καλάθι το οποίο μας έδωσε το προβάδισμα στο δεύτερο δεκάλεπτο στον τελικό!».Ο Γιάννης Αγγελόπουλος δεχόταν μια συνεχή πολιορκία, κρατώντας το πούρο στο ένα χέρι, φορώντας το διχτάκι από το καλάθι στο λαιμό του μαζί με το χρυσό μετάλλιο, έχοντας μόλις βγάλει την ελληνική σημαία από την πλάτη του. Από τους μεγάλους πρωταγωνιστές στους πανηγυρισμούς αδιαμφισβήτητα: «Το πούρο το είχαμε πει ότι θα το έχω εγώ στο φινάλε. Το είχαμε πει με τους συμπαίκτες μου και το έκανα. Τώρα μόνο χαρά, μεγάλη συγκίνηση… Και δικαίωση, γιατί δουλέψαμε πολύ ενάμιση μήνα και καταλήξαμε εδώ, στην κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα». Στην ερώτηση του τι θυμάται περισσότερο από αυτή τη διαδρομή η απάντησή του ξαφνιάζει: «Την πρώτη μέρα που μαζευτήκαμε για την έναρξη της προετοιμασίας. Κάτι τύποι, 15 διαφορετικοί χαρακτήρες, που άρχισαν να δουλεύουν. Αυτή τη στιγμή θυμάμαι και το πώς είμαστε τώρα με την τίτλο και πάνω από όλα μια καλή παρέα…»Ο Γιάννης Καραθανάσης έπεται: «Πολύ πολύ πολύ μεγάλη χαρά. Το κλειδί, το μυστικό ήταν ότι συγκεντρωθήκαμε και προχωρήσαμε βήμα βήμα. Χωρίς να βιαζόμαστε, ακολουθώντας τις οδηγίες των προπονητών μας. Θέλω να το αφιερώσω στην ομάδα την ίδια, τους γονείς μου και τους προπονητές μας. Και ελπίζω να ζήσουμε κι άλλες τέτοιες στιγμές… Και να κάναμε χαρούμενο τον Βλαδίμηρο, γιατί του δώσαμε κάτι που μας το ζήτησε!»...