Εθνική Παίδων U16 - Γιώργος Δοξάκης :"υστερούμε σε σωματοδομή, έχουμε όμως άλλο ταμπεραμέντο, ψυχή, καρδιά… " !

Η Εθνική Παίδων U16 αναχωρεί την Τρίτη το μεσημέρι με προορισμό το Κάουνας και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που θα φιλοξενηθεί 6-16 Αυγούστου στη Λιθουανία. Ο Γιώργος Δοξάκης, ομοσπονδιακός προπονητής, δεν αρκέστηκε μόνο στα αγωνιστικά, αλλά και σε αυτό που «δίνουν» τα παιδιά αυτά σε όποιον βρεθεί κοντά τους. Στάθηκε στη χαρά του να είσαι δίπλα σε αυτά τα παιδιά και την ευθύνη να είσαι κοντά τους όχι μόνο ως προπονητής, αλλά και ως άνθρωπος που μπορεί να αφήσει το αποτύπωμά του. Μια ξεχωριστή ευθύνη και συνάμα ένα μεγάλο προνόμιο.
-Τι μπορούμε να πούμε για τους αντιπάλους μας στην πρώτη φάση της διοργάνωσης;
«Είναι ομάδες καλές. Ο όμιλός μας είναι ο δυσκολότερος. Είναι και ομάδες που τις ξέρουμε. Στην πρεμιέρα αντιμετωπίζουμε την Πολωνία. Είναι μια ομάδα που μας νίκησε δύο φορές στην Τουρκία, ομάδα που στηρίζεται σε οχτώ παίκτες, είναι παιδιά που έχουν παίξει. Το πολωνικό μπάσκετ παρουσιάζει άλλωστε ανάπτυξη. Ο βασικός τους σέντερ ο Καρνόφσκι είναι 2.10 και αποτελεί σημαντικό κομμάτι στο παιχνίδι τους, υπάρχει ο Μίχαλακ ένα τριάρι «killer» και έχει το ελεύθερο να σουτάρει. Είναι «στρωμένη» ομάδα, αθλητική που παίζει μια πολύ κλειστή άμυνα. Οι Ρώσοι είναι η κλασική εικόνα, αυτό που περιμένεις να δεις. Ήταν και αυτοί στο τουρνουά στην Τουρκία, τους έχουμε δει και σε δύο ακόμη φιλικά που πήραμε σε DVD. Είναι ομάδα που έχει ψηλά κορμιά, κινητικά, κάτι που εμείς δεν έχουμε γενικότερα. Και φυσικά υπάρχει και η σωματοδομή. Αυτοί είναι πιο ψηλοί, εμείς είμαστε διαφορετικοί… Τι να κάνουμε; Έτσι μας έφτιαξε ο Θεός (γελώντας). Έχουμε όμως άλλο ταμπεραμέντο, ψυχή, καρδιά… Τρία παιδιά από τη Ρωσία τα είχαμε και στον Κολινδρό στο αναπτυξιακό καμπ κι ένας τους αναδείχθηκε και πολυτιμότερος παίκτης. Σε ότι αφορά τη Λιθουανία, καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούμε παρά να μιλάμε για μια πολύ καλή ομάδα. Πόσο μάλλον όταν όλοι, αναφερόμενοι σε αυτήν, κάνουν λόγο για την καλύτερη «φουρνιά» των τριών τελευταίων χρόνων».
-Πόσο δύσκολο είναι να βρίσκεσαι στον πάγκο μιας ομάδας με 15άχρονα και 16άχρονα παιδιά, τα οποία θα αγωνιστούν για πρώτη φορά σε διοργάνωση;
«Είναι σαν να έχεις μια… καυτή πατάτα στα χέρια σου. Πήρα την ευθύνη, γιατί είναι κάτι που αγαπώ. Είναι μια περίεργη υπόθεση όταν μιλάμε για παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Αυτό που τους έχω αναφέρει 100 φορές είναι το παράδειγμα της Τσεχίας, η οποία πέρυσι με ένα απλό μπάσκετ, κάνοντας τρία πράγματα πολύ καλά, έφτασε στον τελικό. Αυτό θέλω κι εγώ. Να κάνουμε καλά κάποια πράγματα. Είμαστε κοντή ομάδα, αλλά αν κάνουμε τρία πράγματα καλά και παίξουμε με καρδιά και φιλότιμο… Δεν ξέρω που μπορεί να φτάσει αυτή η ομάδα. Είναι ικανή για όλα, για το καλύτερο, αλλά και για το αντίθετο. Δεν ξέρω… Το σίγουρο είναι ότι θα παλέψουμε όσο περισσότερο μπορούμε, όντας στον πιο δύσκολο όμιλο».
-Είναι δύσκολο να έχεις μια ομάδα που ουσιαστικά θα αγωνιστεί για πρώτη φορά;
«Μ’ αρέσει πολύ.. Δεν σκέφτομαι τη δυσκολία. Και ο λόγος είναι ότι μπορείς να αφήσεις το αποτύπωμά σου και όταν μεγαλώσει το δέντρο ένα κομμάτι να είναι δικό σου. Στον Παναθηναϊκό, στον Ολυμπιακό, γενικότερα στις μεγάλες ομάδες μπορεί ένας παίκτης να έρθει να κατακτήσεις τίτλους, αλλά δεν θα έχει αφήσει τίποτα πάνω σου. Με τα παιδιά αυτά είναι διαφορετικά. Τα βοηθάς να μεγαλώσουν. Κι επειδή είμαι και γυμναστής σε σχολεία έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στα παιδιά. Αυτό που τους λέω είναι ότι υπάρχει ανταγωνισμός στον αθλητισμό, αλλά και στη ζωή. Ότι πρέπει να ζουν από τις εμπειρίες τους, να μαζεύουν εμπειρίες από τις οποίες θα δουν και θα καταλάβουν πολλά στην πορεία. Από εκεί ζουν οι άνθρωποι. Από την εμπειρία. Είναι το βασικότερο».
-Δύο από τα προβλήματα που είχατε να αντιμετωπίσετε είναι κάποιοι τραυματισμοί και αγωνιστικά η διάρκεια.
«Προβλήματα υπάρχουν και θα υπάρχουν. Το θέμα είναι να τα ξεπεράσουμε και να μην βγουν στη διάρκεια του τουρνουά, Όπως έγινε πέρυσι και πρόπερσι. Να είναι υγιή τα παιδιά που μας εμπιστεύονται οι γονείς τους. Σε αυτή την ευαίσθητη ηλικία υπάρχει η διπλή ευθύνη να τα παραδώσουμε βελτιωμένα αθλητικά και εξωαθλητικά. Σε ότι αφορά την αστάθεια, είναι ένα θέμα γενικότερα σε αυτές τις ηλικίες. Δεύτερος λόγος είναι το επίπεδο των παιδιών το αθλητικό. Τρίτος λόγος είναι η έλλειψη παιχνιδιών. Όσο δίνεις στα παιδιά κάτι μπορεί να κάνεις, να δίνεις το κάτι παραπάνω».
-Ποια είναι η χρυσή τομή για την προετοιμασία όταν μιλάμε για την Εθνική Παίδων;
«Δεν μπορώ να ξέρω ποια είναι η χρυσή τομή. Είναι τι λειτουργεί για τον καθένα. Οι Ισπανοί μαζεύτηκαν τρεις εβδομάδες νωρίτερα, συμμετείχαν σε δύο τουρνουά και αυτό ήταν. Το θέμα είναι και τι υποδομή υπάρχει γενικότερα. Και στα σωματεία. Εμείς πρέπει να είμαστε κοντά στα παιδιά συνέχεια. Ο αριθμός των φιλικών εξαρτάται λίγο και από το επίπεδο των παιδιών. Τι σου δίνει η κάθε ομάδα».
-Ποιος είναι ο στόχος της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Παίδων;
«Δεν θέλω να πω κάτι συγκεκριμένο. Μία καλή νίκη θέλουμε για να μας ανεβάσει και να μας τονώσει την ψυχολογία. Ο πρώτος στόχος είναι να μπούμε στη 12άδα. Μετά βλέπουμε».
-Η επιτυχία της Εθνικής Νέων έχει επηρεάσει τα παιδιά;
«Όλα μαζί έβλεπαν τα παιχνίδια και το πανηγύρισαν πολύ. Αισθάνονται ότι είναι αδέλφια τους. Υπάρχει μεγάλο δέσιμο ανάμεσα στα παιδιά που αγωνίζονται στις εθνικές ομάδες και είναι μεγάλη επιτυχία αυτό. Από την πιο μικρή εθνική ως αυτή των Ανδρών».