Ο Νίκος Ζήσης λίγο μετά την νίκη της Εθνικής επί της Κίνας έγραψε στο προσωπικό του site http://superbasket.gr/zisis/ :
Καλησπέρα σε όλους!
Τα «εύκολα» ματς τελείωσαν σήμερα. Τώρα έχουμε μπροστά μας τρεις τελικούς και για να πάρουμε ένα μετάλλιο, πρέπει να κάνουμε δύο τεράστιες νίκες. Για να ανεβείς στο βάθρο ενός Ολυμπιακού τουρνουά, δεν γίνεται να κερδίζεις μόνο την Κίνα, την Αγκόλα και τη Γερμανία. Πρέπει να κερδίσεις και τους μεγάλους. Αργεντινή, Λιθουανία, Αμερική και Ισπανία είναι τέσσερις ομάδες – θρύλοι για το παγκόσμιο μπάσκετ κι εμείς είμαστε έτοιμοι να αποδείξουμε ότι δικαίως βρισκόμαστε αυτά τα χρόνια στην ελίτ.
Ο αγώνας με την Κίνα ήταν για εμάς μονόδρομος. Ούτε ήττα, ούτε επιλογή αντιπάλου. Όταν παίζεις μπάσκετ, μπαίνεις στο παρκέ για να κερδίσεις. Τουλάχιστον, εμείς έτσι έχουμε μάθει. Ξέρω ότι πολλοί είχαν ξεκινήσει τις συζητήσεις σχετικά με το αν προτιμάμε τη Λιθουανία, οπότε θα ήταν καλύτερα να χάναμε επίτηδες από την Κίνα, αλλά τέτοιες σκέψεις δεν υπήρχαν ποτέ στο μυαλό μας. Μπήκαμε από το πρώτο λεπτό δυνατά στον αγώνα και νομίζω ότι κάναμε την καλύτερη μας εμφάνιση μέχρι σήμερα στη διοργάνωση. Οι Κινέζοι ήταν φανερό ότι ήθελαν πολύ τη νίκη, όμως ήταν τέτοια η απόδοσή μας, που δεν τους αφήσαμε κανένα περιθώριο. Ειλικρινά νομίζω ότι όταν παίζουμε όπως σήμερα, δεν υπάρχουν πολλές ομάδες που να μπορούν να μας αντιμετωπίσουν. Βέβαια, για να λέμε την αλήθεια, το ζητούμενο πλέον δεν είναι να κάνουμε μεγάλες εμφανίσεις με Γερμανία, Αγκόλα και Κίνα, αλλά να πάρουμε μεγάλες νίκες με ομάδες όπως η Αργεντινή. Μέχρι σήμερα, το τουρνουά είναι κάπως βαρετό, καθώς αν εξαιρέσουμε τη Ρωσία, καμία άλλη μεγάλη ομάδα δεν έχει μείνει εκτός, ενώ έλειψαν και οι μεγάλες εκπλήξεις. Αυτά τελείωσαν. Οι Ολυμπιακοί «αρχίζουν» την Τετάρτη κι από τη στιγμή που εξασφαλίσαμε το μίνιμουμ του στόχου μας που ήταν η είσοδος στην οκτάδα, το μυαλό μας είναι στον μεγάλο προημιτελικό. Κερδίζουμε και προχωράμε, χάνουμε και κάνουμε τουρισμό. Τόσο απλά! Όπως έχω πει πολλές φορές, η ευκαιρία που έχουμε είναι πολύ μεγάλη για να την αφήσουμε να χαθεί. Πάμε να την αδράξουμε, να τα δώσουμε όλα και να περάσουμε στις τέσσερις καλύτερες ομάδες του κόσμου. Η Ελλάδα έχει πετύχει σχεδόν τα πάντα σε όλες τις διοργανώσεις, αλλά στους Ολυμπιακούς δεν έχουμε μπει ποτέ στην τετράδα. Ήρθε η ώρα!Απέναντί μας θα βρούμε μια πραγματικά μεγάλη ομάδα. Η Αργεντινή εδώ και έξι χρόνια είναι κάθε φορά στο βάθρο και σίγουρα ο αγώνας μας θα είναι ντέρμπι. Ενώ στους υπόλοιπους τρεις προημιτελικούς, Ισπανία, Αμερική και Λιθουανία, είναι τα ξεκάθαρα φαβορί, στη δική μας αναμέτρηση, δεν υπάρχει φαβορί και αουτσάιντερ. Καμιά φορά στον αθλητισμό τα πράγματα έρχονται περίεργα. Το 2004 παίξαμε και πάλι σε προημιτελικό με την Αργεντινή, μέσα στο ΟΑΚΑ και χάσαμε. Τέσσερα χρόνια μετά, έχουμε την ευκαιρία να πάρουμε τη ρεβάνς και αυτό το συναίσθημα κυριαρχεί ανάμεσα σε όλα τα μέλη της ομάδας. Η Αργεντινή έχει έξι πρωτοκλασάτους παίκτες ικανούς να κάνουν τη διαφορά σε κάθε ομάδα. Πριγκιόνι, Τζινόμπιλι, Ντελφίνο, Ομπέρτο, Σκόλα και Νοσιόνι, παίζουν μαζί πάρα πολλά χρόνια και έχουν κατακτήσει τα πάντα. Είναι μια σκληρή ομάδα, με πολύ ταλέντο που ξέρει να παίρνει το αποτέλεσμα που θέλει. Το μειονέκτημά τους είναι ότι δεν έχουν το βάθος που είχαν τα προηγούμενα χρόνια. Χέρμαν, Σκονοκίνι, Βολκοβίτσκι και Σάντσεθ ήταν παίκτες που έδιναν ποιότητα και βάθος στην ομάδα, ενώ φέτος αγωνίζονται με έξι ουσιαστικά παίκτες, ένα σημείο στο οποίο πρέπει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας. Πιστεύω ότι τέτοιοι αγώνες θέλουν καρδιά. Πρέπει να είσαι δυνατός σωματικά και ψυχολογικά και να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή. Το 2004 οι Αργεντίνοι ήταν πιο αποφασισμένοι από εμάς και μας κέρδισαν μέσα στο σπίτι μας. Τέσσερα χρόνια και δύο μετάλλια μετά, νομίζω ότι εμείς είμαστε πιο έτοιμοι από ποτέ. Το καινούριο στοιχείο αυτής της ομάδας είναι ότι έμαθε να κερδίζει με μεγάλες διαφορές τους ασθενέστερους αντιπάλους της. Εκεί που παλιά κερδίζαμε με 10 πόντους χωρίς να παίζουμε μεγάλο μπάσκετ, τώρα προσπαθούμε να τρέξουμε όσο περισσότερο μπορούμε και να προσφέρουμε θέαμα. Η Αργεντινή όμως δεν είναι Αγκόλα. Πρέπει να είμαστε στο 100% επί σαράντα λεπτά και να δείξουμε από την πρώτη φάση του αγώνα, ότι είμαστε εκεί για να πάρουμε τη μεγάλη πρόκριση. Είμαι βέβαιος ότι μπορούμε! Αναφορικά με τα όσα συμβαίνουν στο Πεκίνο, θέλω ακόμα μια φορά να δώσω συγχαρητήρια στα παιδιά που κατέκτησαν τα μετάλλια χτες και να ξέρουν ότι μας έχουν κάνει όλους πολύ περήφανους. Χτες κάτσαμε όλοι παρέα και είδαμε τις προσπάθειες της Πηγής, ενώ σήμερα θα μαζευτούμε να δούμε τον Τσάτουμα και τον Ιακωβάκη. Δυστυχώς δεν έχουμε πάει να παρακολουθήσουμε κανέναν αγώνα έξω από το γήπεδο του μπάσκετ, γιατί το πρόγραμμά μας είναι φορτωμένο. Ο μόνος τρόπος να βρούμε χρόνο για τα υπόλοιπα αθλήματα, είναι να αποκλειστούμε από την Αργεντινή, οπότε… αφήστε το καλύτερα. Δεν ήρθαμε εδώ για την εμπειρία και τη συμμετοχή. Ήρθαμε για να ανεβούμε στο βάθρο.Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για τις ευχές και τη συμπαράστασή σας. Είναι πάντα καλύτερο να περνάς τα γενέθλιά σου στο σπίτι σου, μαζί με τους δικούς σου, αλλά κι εδώ πρέπει να πω ότι πέρασα πολύ καλά. Τα παιδιά μου είχαν ετοιμάσει μια τούρτα και γενικά το κλίμα ήταν πολύ όμορφο. Η νίκη επί της Αργεντινής θα είναι το ωραιότερο δώρο…Ραντεβού στον πρημιΤΕΛΙΚΟ!
Ο αγώνας με την Κίνα ήταν για εμάς μονόδρομος. Ούτε ήττα, ούτε επιλογή αντιπάλου. Όταν παίζεις μπάσκετ, μπαίνεις στο παρκέ για να κερδίσεις. Τουλάχιστον, εμείς έτσι έχουμε μάθει. Ξέρω ότι πολλοί είχαν ξεκινήσει τις συζητήσεις σχετικά με το αν προτιμάμε τη Λιθουανία, οπότε θα ήταν καλύτερα να χάναμε επίτηδες από την Κίνα, αλλά τέτοιες σκέψεις δεν υπήρχαν ποτέ στο μυαλό μας. Μπήκαμε από το πρώτο λεπτό δυνατά στον αγώνα και νομίζω ότι κάναμε την καλύτερη μας εμφάνιση μέχρι σήμερα στη διοργάνωση. Οι Κινέζοι ήταν φανερό ότι ήθελαν πολύ τη νίκη, όμως ήταν τέτοια η απόδοσή μας, που δεν τους αφήσαμε κανένα περιθώριο. Ειλικρινά νομίζω ότι όταν παίζουμε όπως σήμερα, δεν υπάρχουν πολλές ομάδες που να μπορούν να μας αντιμετωπίσουν. Βέβαια, για να λέμε την αλήθεια, το ζητούμενο πλέον δεν είναι να κάνουμε μεγάλες εμφανίσεις με Γερμανία, Αγκόλα και Κίνα, αλλά να πάρουμε μεγάλες νίκες με ομάδες όπως η Αργεντινή. Μέχρι σήμερα, το τουρνουά είναι κάπως βαρετό, καθώς αν εξαιρέσουμε τη Ρωσία, καμία άλλη μεγάλη ομάδα δεν έχει μείνει εκτός, ενώ έλειψαν και οι μεγάλες εκπλήξεις. Αυτά τελείωσαν. Οι Ολυμπιακοί «αρχίζουν» την Τετάρτη κι από τη στιγμή που εξασφαλίσαμε το μίνιμουμ του στόχου μας που ήταν η είσοδος στην οκτάδα, το μυαλό μας είναι στον μεγάλο προημιτελικό. Κερδίζουμε και προχωράμε, χάνουμε και κάνουμε τουρισμό. Τόσο απλά! Όπως έχω πει πολλές φορές, η ευκαιρία που έχουμε είναι πολύ μεγάλη για να την αφήσουμε να χαθεί. Πάμε να την αδράξουμε, να τα δώσουμε όλα και να περάσουμε στις τέσσερις καλύτερες ομάδες του κόσμου. Η Ελλάδα έχει πετύχει σχεδόν τα πάντα σε όλες τις διοργανώσεις, αλλά στους Ολυμπιακούς δεν έχουμε μπει ποτέ στην τετράδα. Ήρθε η ώρα!Απέναντί μας θα βρούμε μια πραγματικά μεγάλη ομάδα. Η Αργεντινή εδώ και έξι χρόνια είναι κάθε φορά στο βάθρο και σίγουρα ο αγώνας μας θα είναι ντέρμπι. Ενώ στους υπόλοιπους τρεις προημιτελικούς, Ισπανία, Αμερική και Λιθουανία, είναι τα ξεκάθαρα φαβορί, στη δική μας αναμέτρηση, δεν υπάρχει φαβορί και αουτσάιντερ. Καμιά φορά στον αθλητισμό τα πράγματα έρχονται περίεργα. Το 2004 παίξαμε και πάλι σε προημιτελικό με την Αργεντινή, μέσα στο ΟΑΚΑ και χάσαμε. Τέσσερα χρόνια μετά, έχουμε την ευκαιρία να πάρουμε τη ρεβάνς και αυτό το συναίσθημα κυριαρχεί ανάμεσα σε όλα τα μέλη της ομάδας. Η Αργεντινή έχει έξι πρωτοκλασάτους παίκτες ικανούς να κάνουν τη διαφορά σε κάθε ομάδα. Πριγκιόνι, Τζινόμπιλι, Ντελφίνο, Ομπέρτο, Σκόλα και Νοσιόνι, παίζουν μαζί πάρα πολλά χρόνια και έχουν κατακτήσει τα πάντα. Είναι μια σκληρή ομάδα, με πολύ ταλέντο που ξέρει να παίρνει το αποτέλεσμα που θέλει. Το μειονέκτημά τους είναι ότι δεν έχουν το βάθος που είχαν τα προηγούμενα χρόνια. Χέρμαν, Σκονοκίνι, Βολκοβίτσκι και Σάντσεθ ήταν παίκτες που έδιναν ποιότητα και βάθος στην ομάδα, ενώ φέτος αγωνίζονται με έξι ουσιαστικά παίκτες, ένα σημείο στο οποίο πρέπει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας. Πιστεύω ότι τέτοιοι αγώνες θέλουν καρδιά. Πρέπει να είσαι δυνατός σωματικά και ψυχολογικά και να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή. Το 2004 οι Αργεντίνοι ήταν πιο αποφασισμένοι από εμάς και μας κέρδισαν μέσα στο σπίτι μας. Τέσσερα χρόνια και δύο μετάλλια μετά, νομίζω ότι εμείς είμαστε πιο έτοιμοι από ποτέ. Το καινούριο στοιχείο αυτής της ομάδας είναι ότι έμαθε να κερδίζει με μεγάλες διαφορές τους ασθενέστερους αντιπάλους της. Εκεί που παλιά κερδίζαμε με 10 πόντους χωρίς να παίζουμε μεγάλο μπάσκετ, τώρα προσπαθούμε να τρέξουμε όσο περισσότερο μπορούμε και να προσφέρουμε θέαμα. Η Αργεντινή όμως δεν είναι Αγκόλα. Πρέπει να είμαστε στο 100% επί σαράντα λεπτά και να δείξουμε από την πρώτη φάση του αγώνα, ότι είμαστε εκεί για να πάρουμε τη μεγάλη πρόκριση. Είμαι βέβαιος ότι μπορούμε! Αναφορικά με τα όσα συμβαίνουν στο Πεκίνο, θέλω ακόμα μια φορά να δώσω συγχαρητήρια στα παιδιά που κατέκτησαν τα μετάλλια χτες και να ξέρουν ότι μας έχουν κάνει όλους πολύ περήφανους. Χτες κάτσαμε όλοι παρέα και είδαμε τις προσπάθειες της Πηγής, ενώ σήμερα θα μαζευτούμε να δούμε τον Τσάτουμα και τον Ιακωβάκη. Δυστυχώς δεν έχουμε πάει να παρακολουθήσουμε κανέναν αγώνα έξω από το γήπεδο του μπάσκετ, γιατί το πρόγραμμά μας είναι φορτωμένο. Ο μόνος τρόπος να βρούμε χρόνο για τα υπόλοιπα αθλήματα, είναι να αποκλειστούμε από την Αργεντινή, οπότε… αφήστε το καλύτερα. Δεν ήρθαμε εδώ για την εμπειρία και τη συμμετοχή. Ήρθαμε για να ανεβούμε στο βάθρο.Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για τις ευχές και τη συμπαράστασή σας. Είναι πάντα καλύτερο να περνάς τα γενέθλιά σου στο σπίτι σου, μαζί με τους δικούς σου, αλλά κι εδώ πρέπει να πω ότι πέρασα πολύ καλά. Τα παιδιά μου είχαν ετοιμάσει μια τούρτα και γενικά το κλίμα ήταν πολύ όμορφο. Η νίκη επί της Αργεντινής θα είναι το ωραιότερο δώρο…Ραντεβού στον πρημιΤΕΛΙΚΟ!
Νίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου